Fotografie is voor mij een belangrijk medium. De beelden die ik maak zouden niet zonder het bestaan van fotografie kunnen zijn ontstaan. De flits die alles voor een moment bevriest, de bewogen foto, de opnames over elkaar, allemaal toepasbaar in de moderne beeldtaal.

Die flits staat in mijn werk ook voor betekenisvolle momenten die we onthouden in een orkaan van andere indrukken. Simplificaties want de flits kwam te vroeg en te laat voor het precieze verhaal.

Soms lijkt dit me een monument voor de analoge fotografie. Het bestuderend aanschouwen om de wereld te begrijpen. Die benadering lijkt niet zo te passen bij de stroomversnelling van het digitale.

Gekneveld en blind gemaakt schakelt het lichaam over op de andere zintuigen. Van je menselijke waardigheid beroofd ga je naar de overlevingsstand. De resterende zintuigen pogen te compenseren wat ogen niet meer zien, stress maakt je als een opgesloten wild dier.

De overeenkomst met Vrouwe Justitia springt in het oog en is schrijnend. Ook zij is geblinddoekt maar speelt in dit dominantie spel speelt ze geen enkele rol, hooguit achteraf.

Ik maakte vijf van deze beelden en gezamenlijk ontstaat er een groepsdynamica, zoals mensen altijd op elkaars aanwezigheid reageren. Maar soms houdt de tijd op lineair te zijn en zie je  vijf filmstills uit de film van één persoon. Maar zodra je dat opmerkt is het alweer voorbij. Dit houdt me bezig, want tijd is wat je stileert als je de mens in beweging wilt tonen.