Als je hem zo ziet staan wordt je niet naar het beeld toe getrokken. De verongelijkte houding, een mix van verdriet, boosheid en buitenspel staan. Het lijkt me de uitdrukking van de populistische stemmer anno nu. Als deze dit beeld ziet maakt hem dat razend en vindt hij kunstenaars subsidieslurpers. Terwijl het een goed portret is, dwz. precies laat zien wat het is. Opgesloten in verdriet en daarmee afgesloten van inspiratie. Kijk ernaar en voel ook wat jouw reactie is.

Verstopt in een getormenteerde materie bevindt zich een heel helder en opgeruimd karakter. Er zijn omstandigheden maar er is oog voor de poëzie waar je in gevangen zit. Het komt wel goed en ja ik moet mijn uiterlijk nog ordenen en ja ik leef nu met deze oogkleppen op. Met een schok drong dit beeld tot me door. Net begonnen met een werkmethode waar ik niet met mijn vingers de klei mocht vormen wist ik niet waar een beeld te voorschijn zou springen. Het lijkt wel een portret van bewustzijn, bewustzijn dat plots uit materie opstijgt.