Nadat ik de rouwende figuren in het Völkerslacht Denkmal in Leipzig had gezien ontstond dit werk. De oorlog komt van tijd tot tijd terug in mijn beelden. Maar door de manier waarop ik vrouwenportretten vormgeef ontstaat dat daarbij minder vaak. Dit beeld doet me denken aan Munch’s Skrik (De Schreeuw) maar deze schrik is anders. Ik zie de gekte van existentie bedreigend geweld dat met oorlog gepaard. Het verstand draait rondjes als een op hol geslagen fruitautomaat, op zoek naar houvast.
