Lange tijd was dit beeld voor mij een zelfportret zonder huid. Het verbeeldt een geesteshouding – die ik bij mezelf bespeurde – van het benaderen van de wereld met spot. Een houding tegenover het Momento Mori. Plezier maken tegen de klippen op is wat veel mensen doen. Proberen ze hiermee dit ‘gedenk te sterven’ te bestrijden? Het is voor mij eerder een tegenhanger van zingeving: onzingeving. Dat gelijktijdig zingeving opent en bevraagd.
