Verstopt in een getormenteerde materie bevindt zich een heel helder en opgeruimd karakter. Er zijn omstandigheden maar er is oog voor de poëzie waar je in gevangen zit. Het komt wel goed en ja ik moet mijn uiterlijk nog ordenen en ja ik leef nu met deze oogkleppen op. Met een schok drong dit beeld tot me door. Net begonnen met een werkmethode waar ik niet met mijn vingers de klei mocht vormen wist ik niet waar een beeld te voorschijn zou springen. Het lijkt wel een portret van bewustzijn, bewustzijn dat plots uit materie opstijgt.
